Wachten en genieten

Het heeft lang geduurd maar eindelijk, maar echt eindelijk heb ik deftig internet op mijn kot. De weken van amper internet en een flikker systeem van connectie en geen connectie is eindelijk voorbij. Hoezo? Wel de goede huisbaas heeft zijn internet in het tuinhuis/kantoor opgeofferd voor mij. Nu heb ik internet via een bakje met kabel :P geweetwel zo via een stopcontact internet. De overeenkomst is dat als zij het nodig hebben bvb in het weekend mogen ze dat gerust komen halen.

Ook heb ik na bijna een maand wachten, Rocksmith voor de PC kunnen vastkrijgen en ja hoor het is een geweldig, plezant spel. Het zit goed in elkaar. Zelfs mijn liefje heeft tijdens de pauze deze zondag even gespeeld en dat ging nog goed ook. Ze zegt altijd dat ze die dingen niet kan maar stiekem kan ze dat toch hoor :P Love you!

Pauze waarvan? Wel wel wel, ons klein projectje is bijna zo goed als af. Mijn schatje knutselt en schildert graag en dit wil ik aanmoedigen zo goed als ik kan. Ook bij mij zit dat creatieve wel een beetje in de vingers en soms moet dat er gewoon uit. Broertje en zusje zullen dat gevoel navenant ook al wel kennen :D Maar eeuh ja ons projectje, wel ik had altijd al graag een groot periodiek systeem der elementen (PSE) gehad en nu dat ik het helemaal uit mijn hoofd moet kennen voor het vak genaamd Metalen & Katalyse (een fancy naam voor anorganische chemie maar swoit) zag ik mijn kans. De laatste weken hebben mijn liefje en ik een periodiek systeem uitgetekend en geschilderd op een doek. Afmetingen zijn ruwweg 1 meter hoog en 2 meter breed. Enkel het atoomnummer (Z) en symbool van het element staan in de vakjes. De naam was te lastig en te klein om er onder te schilderen. Daarbij dat is toch niet nodig :P Om te oefenen zal ik wel een lijst met namen er naast hangen. 
Het is bijna af. Nog net een tweede laag zetten op de vakken die we vandaag hebben geschilderd (was nog nat daarstraks)  de doek knippen, kanten omzomen/lussen maken plus stokjes en draad en voila, klaar om omhoog te hangen op mijn kot. Ik kan niet wachten om het resultaat te zien hangen! Uiteraard volgen er dan foto's van en zullen de foto's van men kot er ook verschijnen (twee vliegen in één klap). 

super super super

ik heb nog veel te vertellen maar de post is al lang genoeg. Maar om een tipje van de sluier op te tillen, ik heb ondertussen een nieuwe laptop, heb er al domme, maar echt domme dingen mee gedaan (er is niets aan hoor). Veel gedans, gesport, aah ja en studeren :P

groetjes chez Louvain
B.

Lastige dagen

Er is toch redelijk wat gebeurt deze week en ze is nog niet eens om.

Vorig weekend stootte ik vanwege een snoezig, schattig poesje het laatste van mijn bier om over mijn laptop. Het gevolg is dat er enkele toetsen niet meer werken. 

Ik heb het na'venant wel gehad met deze laptop. Hij heeft al twee nieuwe schermen gekregen, een nieuw moederbord, de rechter muisknop doet het niet meer en nu dus ook enkele toetsen. Daarom heb ik besloten om een nieuwe laptop te kopen.

Hoe komt het eigenlijk als er een deel keyboard toetsen kapot zijn dat je toch nog een blog update typt? Dat is een goede vraag. Omdat ik redelijk lang moet wachten op mijn nieuwe laptop heb ik een zeer goedkope oplossing gevonden. Namelijk een flexibel silicone toetsenbord via usb. Dat is zeer handig want ik kan het gewoon oprollen en wegsteken als ik het niet gebruik. Of vanop afstand typen :P

Swoit, omdat het nog niet genoeg was kreeg ik deze week ook nog eens platte band. *Zucht* Vandaag moest ik dan met de bus naar 't school maar heb ondertussen de band al vervangen. Ik weet niet wat de maximum aan rustinnekes is voor een binnenband maar 4 vond ik toch genoeg om te mogen vervangen.

Voor de fans, de nieuwe CD van Mumford & Sons is geweldig goed! Die Britten kunnen er wat van! Hier een voorproefje van een leuke meezinger genaamd "I Will Wait". Ze hebben natuurlijk nog talloze andere plezante meezingers! Zeker de moeite om eens op te zoeken als je ze nog niet kent. Ik zou dolgraag eens naar een optreden van hun wille gaan, maar dat zal nog even duren denk ik zo.

Na een hele tijd op 5 snaren gespeeld te hebben heb ik toch maar mijn snaren vervangen op mijn Spaanse gitaar. Op zich had ik nog maar een keer snaren moeten knopen aan de brug van een klassieke gitaar. Die ene keer was dan nog wel voor mijn liefje ook :P Nu ging het goed voor de eerste 5 snaren tot de laatste en dunste snaar. Voor een of andere reden vond die snaar het plezant om los te springen aan de brug tijdens het op spannen. Je denkt "ooh dat valt wel mee." Maar ik verzeker je, je verschiet je een bult bij de eerste keer.

Verder is er niets echt speciaals meer gebeurt, het gewoonlijke dus zoals studeren, een dikke zoen voor mijn liefje en nog eens studeren.

De foto's van men kot volgen nog, misschien morgen als ik tijd vind (en mijn kamer heb opgeruimd :P )

Groetjes

Realisatie? Heisenberg

Vorige week vrijdag kreeg had ik een vak genaamd "Computationele Chemie". Na de eerste helft van de les was ik de draad al een beetje kwijt maar na de pauze was het zowat voor iedereen wel net even te moeilijk om te volgen (te veel wiskunde en abstracte chemie om te slikken). Ach, ondertussen is de les al nagekeken (wauw iets wat ik normaal niet vaak doe =P) en ben ik klaar voor de volgende les.

Maar dat was nu niet echt de realisatie dat ik bedoelde. Tijdens de les hebben we kort gesproken over de Onzekerheidsrelatie van Heisenberg (en hier ben ik beginnen wegdromen, misschien daarom dat ik op het einde van de eerste helft de draad al kwijt was, uhmmm... =/ ). Waarom? De fans van Breaking Bad zullen al wel weten waarom ik begon te dromen/nadenken. In de reeks van Breaking Bad is de hoofdpersonage genaamd Walter White een overgekwalificeerde chemicus (doctoraat) dat werkt als een leerkracht in het middelbaar. Hij krijgt kanker en wil met zijn laatste adem, zorgen dat zijn gezin genoeg geld heeft. Om aan geld te geraken begint hij drugs te maken, namelijk crystal meth (methamfetamine). Wat, by the way, een zeer gevaarlijk drug is!!!! Don't do drugs!

Swoit zijn alias is Heisenberg. Aaah, aaaah, aaaah de link al gelegd? Ik zal kort wat meer uitleg geven. (wil je geen chemische uitleg? skip het schuingedrukte!)

Tijdens enkele tests met elektronen, botste ze op een merkwaardig fenomeen. Namelijk dat ze een golf-deeltjes dualiteits-karakter hebben.

Wanneer er elektronen één voor één worden afgeschoten op twee openingen (double slit), zoals te zien op de figuur van links naar rechts, zal er een interferentie patroon (grafiek a) optreden dat zichtbaar is op het fosforiscerend scherm (phosphorescent screen). Dit is ook te zien bij licht (fotonen) en hieruit kan men afleiden dat elektronen een golf karakter hebben. Maar vreemd genoeg schoten ze maar 1 elektron af en kan het elektron dus niet door beide openingen tegelijkertijd gaan om zo een interferentie patroon te verkrijgen. Of kan een elektron dat wel? Eerst sloten ze opening a. Hierbij werd grafiek b verkregen dat geen interferentie aangeeft maar een deeltjes karakter. Hetzelfde bij het sluiten van opening b. Maar wanneer beide spleten open zijn geeft het resultaat nog steeds grafiek a en niet d. 

Ok, dus een elektron heeft een golf karakter wanneer er twee openingen zijn. Maar door welke opening gaat het elektron nu eigenlijk? Om dit te onderzoeken maakten ze gebruik van een microscoop en lichtbron/fotonen. De fotonen van de lichtbron zullen tegen het elektron botsen wanneer het door één van de twee spleten komt en kan het elektron gelokaliseerd worden.(voorwaarde: het licht moet een korte golflengte hebben in vergelijking met de afstand tussen de twee openingen, anders is de resolutie van de lichtflits in de microscoop te laag om het onderscheid te kunnen maken tussen beide openingen)

Wanneer er tijdens de testen licht aanwezig was kon men de exacte plaats van het elektron bepalen maar verloor het zijn interferentie patroon. Op deze manier was grafiek d wel te zien en kon men nu zeggen dat het een deeltjes karakter heeft. Om er voor te zorgen dat het pad van het elektron niet wordt beïnvloed door de fotonen, moet men fotonen gebruiken met een lagere energie-inhoud. Maar dat wil zeggen dat we licht moeten gebruiken met een hogere golflengte en dus de resolutie slechter wordt. Hiermee is niet meer te bepalen door welke spleet het elektron nu juist gaat, a, b of beide. Door dit toch te proberen verkrijgt men terug meer en meer een uitgesproken interferentie patroon zoals te zien in de laatste grafiek e. 

Deze onzekerheden is nu net het geen waar Werner Heisenberg het over had. We kunnen in de twee situaties nooit beide eigenschappen (plaats en impuls) met onbeperkte precisie meten. Het meten van iets heeft op zich al genoeg invloed op de omstandigheden dat er onzekerheid ontstaat.  Of in de vertaalde woorden van Heisenberg "in observing the world, we inevitably disturb it."

Ik zal jullie sparen van alle wiskundige rompslomp maar voor de mensen met interesse (ook voor niet wiskundige onder ons), hier zijn al enkele interessante links: link 1 (engels), link 2 (engels), link 3 (engels) en nog veel meer! 

Toen ik de theorie nogmaals te horen kreeg moest ik dus lachen omdat Walter White van Breaking Bad ook zo een beetje is zoals de theorie van Heisenberg. Er is veel onzekerheid en wanneer hij de ene speelt, vb Walter White is de andere Heisenberg niet te zien en visa versa. Toch is het dezelfde man. Uit nieuwsgierigheid heb ik eens opgezocht op internet of er nog mensen waren die zo dachten en ja hoor, mijn mening wordt gedeeld met veel andere fans =D Bij het opzoeken stootte ik op iemand zijn uitleg en zelf kon ik het eigenlijk niet beter zeggen (voor de liefhebbers likkerdeklik)

Sorry voor de lange post =P maar ik vond de realisatie best plezant.
Btw Breaking Bad is een zalige drama reeks die de moeite waard is om te zien!

Voor de rest gaat het hier goed. Heb nog steeds geen kanalen op mijn tv en het internet valt redelijk vaak uit, zucht.

Groeten

Uni uni uni

De eerste week universiteit zit er op. Ondertussen is de stress door onwetendheid al heus wat geminderd en op het kot gaat het goed. Soms heb ik wel geen internet omdat de router op het eerste verdiep staat (denk ik) en ik op het vierde zit. (draadloos internet hé)

Veel les heb ik op het moment nog niet maar de oefenzittingen en practica moet nog komen. Daarom heb ik deze week kunnen genieten van het studentenleven zijnde, socialising met de studentenkring Chemika, free food, pool, bowling, café hangen, verjaardagen vieren, studentenwelkom etc. fun fun fun. 

Dit weekend heb ik ook genoten van een dagje bij mijn liefje thuis. Samen studeren, lekker eten (friet met steak is altijd lekker voor een echte Belg!) en samen een filmpje zien (Adem). Vandaag was mijn dag ingedeeld met MTB'en in Aarschot tussen blijkbaar veel andere MTB'ers. Best plezant om andere MTB'ers tegen te komen.

Swoit, morgen mijn eerste practicum info sessie of misschien zelfs al direct een volledige dag les, wie weet. 

Groeten

ps. de foto's volgen nog :P

Het kotleven op Belgische grond

Geen Higgs Boson uitleg maar toch een blog update. 

Het werd ook wel tijd denk je niet?

Er is veel gebeurd, veel gelachen geweest (en nog steeds), maar het berichtje ga ik proberen in te perken.

Super plezante vakanties gehad in Bredene, Nantes, De Haan en Kloosterzande. Eind deze week gaan wij, A. en ik, terug naar Bredene om er eindelijk het zuivelmuseum te kunnen meepikken in Blankenberge. Ik zie er al naar uit!

Ondertussen ben ik dan ook ingeschreven voor het schakeljaar Master of Science in Chemie in de KUL (Katholieke Universiteit Leuven) en heb ik wonder boven wonder nog een kot vast gekregen met dank aan mijn nicht N. Had zij geen mailtje/berichtje achtergelaten dat ze ging verhuizen had ik nu nog niet op kot gezeten. Ook veel dank aan tante H. en nonkel B., de oma en ons moeder (Ferme Marie) om hun overlast aan handige spullen (kookgerei, zetel, ...) te overhandingen aan mij. Natuurlijk ook nog de verhuis en installeerders zijn dankbaar.

'Kben hier gisteren finaal ingekropen heb me nog wat geinstalleerd en ben gaan winkelen. De nieuwe spar in de Diestsestraat was natuurlijk ook net bezig met verbouwingswerken en zo begint het avontuur van het kotleven opnieuw. Gelukkig heeft Leuven genoeg alternatieven en kom je al snel aan je trekken. De snuggere mens onder ons heeft natuurlijk al wel door dat ik op kot zit in leuven. 

Goed goed, niet te lang had ik gezegd dus bij deze is het dan ook allemaal gezegd. De foto's van het kot volgen nog. 

Groetjes

Ongelooflijk maar waar!

Het is verdorie lang geleden dat ik nog iets op mijn blog schreef maar het zijn dan ook drukke dagen geweest. Het terug naar huis komen was echt de moeite. Zeer plezant om de vriendin eindelijk terug te kunnen vastpakken en in persoon te praten. (niet via skype, daar waar een virtuele knuffel toch niet hetzelfde is dan een echte). Ondanks de nodige rust was er toch nog steeds veel werk aan de winkel. Mijn thesis is dan ook maar juist op tijd klaar geraakt. (met dank aan de steun en hulp van mijn vriendin en de hulp van mijn mentor in Ierland.) Het is grappig maat het is waar, in mijn Nederlandstalige samenvatting van mijn thesis staan wel geteld 4 typefouten. *Kuch kuch* Ja vier maand alles in het Engels moeten doen, heel de thesis in het Engels schrijven en dan een stukje nederlands,... Jah dan gaat dat niet goed mee hé. Dat kan je goed zien aan het feit dat ik ergens "and" schreef i.p.v. "en". *zucht*. Gelukkig had de jury dat niet eens opgemerkt en konden ze er zelfs mee lachen als ik het vertelde. De thesis verdediging verliep dan ook direct heel goed. Er was maar anderhalve vraag waar ik niet kon op antwoorden uit de 10 vragen die ze stelde. En de sfeer was zeer goed. Na enkele mopjes, wat gelach, vriendelijkheid en natuurlijk een halfuur spanning was het al voorbij en het resultaat mag er wezen. 

Op het praktisch gedeelte van mijn stage, zijnde de stage zelf in Ierland scoorde ik al een 18/20. Ondanks dat ik zulke goede punten scoorde voor mijn stage moest mijn thesis natuurlijk ook goed zijn. En ja hoor niet minder dan een 17/20 scoorde ik voor mijn boekje (thesis) en presentatie. 

Naast mijn thesis had ik ook nog 2 examens en taken te maken. De knappe lerares A. (vriendin) heeft me alles uitgelegd over de vakken Bedrijfsomgeving en Milieuzorg. Dat was wel nodig want de lessen had ik niet kunnen volgen (zat in Ierland) en een saaie cursus van Bedrijfsomgeving, over de 90 pagina's, leren op mijn eentje zag ik niet zitten. En de taken voor Milieuzorg waar ik vaak niets van begreep werden ook goed toegelicht door dezelfde knappe lerares. Deze twee vakken zijn toch ook tot een goed einde geraakt. Het examen van Bedrijfsomgeving van veel makkelijker dan verwacht en was een plezante babbel met de docent. 

Het andere examen dat ik nog had was van Kunststoffen en Polymeren (Deel 2). Een vervroegd herexamen. Zo kan ik dan in Juni afstuderen i.p.v. in September. 

Toen ik terug kwam van Ierland had ik gekozen om dat weekend niets te doen voor 't school. Zo kon ik dan een hele dag met de vriendin bezig zijn en de dag erna gaan MTB'en . Maar euh.... niets was minder waar. Die zondag was het een heel warme dag en besloot ik om pas in de namiddag te gaan MTB'en. Men moeder vertelde dat de voorste band plat stond. Nou goed, de fiets nakijken met wat meer aandacht aan de voorste band. Goed, de band stond terug plat na een uurtje dus zat ik met een gaatje. De binnenband er uit alles na kijken, en ja.. twee grote doorns dwars door mijn buitenband. Allee banden plakken nog eens nakijken en terug er in. Pompen maar ....     

*KNAL* 

eeeeuh.... Ons spinnende moeder en ik verschoten ons bijna een ongeluk. ik zat net aan 2 bar en de binnenband sprong. Een scheur ter hoogte van de sjoepap in de lengte van de band met een afmeting van 25 cm.

Vreemd. Ik had alles nagekeken, er stak niets meer in de buitenband en de band floept om mijn velg alsof het niets is dus knellen zou me vreemd lijken. Swoit, hopen dat ik nog een reserve heb liggen. 

Allee tweede poging. Eerst nog eens alles nakijken en dan terug de band er op. Deze keer het laatste van de buitenband aan de overzijde van de sjoepap. Dus geen knelling aan de sjoepap mogelijk. Pompen maar....

*KNAL*

eeeeuh... jah.... De pret was voorbij. Het was zondag, de winkels zijn toe, geen reserve binnenbanden en de goesting was ook voorbij. De band had op dezelfde plaats een scheur. Nogmaals alles nagekeken en deze keer niet alleen en ik maar we vonden geen boosdoener. 

Indien er een fietsenmaker de blog zou lezen, heeft u enige verklaring? 

Swoit. Na de zondag heb ik geen tijd meer gevonden tot halverwege mijn examens eens ik kon gaan MTB'en (deze keer met zomer banden). In het totaal ben ik nog maar 2 keer gaan MTB'en sinds ik terug ben van Ierland maar het was al ongelooflijk. Ik heb ondertussen de groene Bloso route van Rotselaar al eens gedaan met de helft van de blauwe lus. En ik moet zeggen dat het wel een leuke lus was, was het niet dat ik bijna onder een auto stak. Zal er al maar bij vertellen dat het absoluut niet mijn schuld was. Ik stond stil nog een goede 5 meter verwijderd van de haaientanden in het midden van mijn rijvak (ja hoor aan de rechterkant van de straat, en ik was aan't zoeken naar de Bloso plakaatjes) toen er ineens een monovolumewagen zijn bocht volledig afsneed, dus op mijn vak reedt en op nog geen meter van mij ineens alles toeslaat tot een paar cm verwijderd van mij. Ik stond nog met men rechter voet in de klikpedaal en wist even niet wat er gebeurde. Maar ik kan je zeggen mijn hartslagmeter begon te tuuten omdat mijn hartslag te hoog was. Die gast keek vreemd naar mij met een verbaasd gezicht en ik was blij dat ik niet tegen de motorkap plakte. Ik had mijn eerste zwaar MTB ongeval toch anders ingebeeld dan onder een wagen. Gelukkig was dit ook niet het geval. Swoit hierna deed ik nog de groene lus van Holsbeek en man man man heb ik me dat beklaagt. Het had in de voormiddag hevig geregend en ik dacht dat het met zomerbandjes nog wel ging lukken. Eerst en vooral heb ik zo'n 5 km omweg gereden omdat de plakaatjes niet zichtbaar waren of er gewoon geen meer stond. (na werken aan een straat bevoorbeeld) Dan kwam ik uiteindelijk aan de eerste echte berg en Oh mijn god, wat een berg was me dat. Zag er heel plezant uit maar eeeuh... te veel modder en te lang om helemaal tot boven te geraken. Op heel de route heb ik alleen de eerste berg voor de helft te voet moeten doen omdat ik geen grip meer had en me vast reed in de modder. Er waren ook een paar zeer interessante afdalingen tussen, gaande van heel snel tot zeer technisch. Het heel snelle stuk was aangenaam en rustgevend. Gewoon op de baan, recht naar beneden, geen zijstraten en tegen een topsnelheid van 57 km/h. De technische afdaling was ook super plezant maar wel een beetje angstaanjagend. Een diep uitgesleten pad met kronkels, diepe drops, takken, modder, stenen en steile aarde muren. 

Al bij al is dat een mooie route van twee sterren (uit 3). Als ik deze kan, tegen dat men broertje afkomt zal ik al wel wat skills hebben :P 

Voor de rest heb ik niet meer kunnen gaan MTB'en maar heb ik wel genoten van de dagen. Het was dan ook plezant om met de vader van A. naar zee te gaan om te werken aan de chalet, om te helpen voor U. haar feest en om veel mensen te doen lachen tijdens het feest. 

Gisteren had ik dan ook eindelijk terug een dagje rust en was de shopping spree met ons moeder zeer gewenst. Van kleren, tot de zoektocht naar aluin (bij André Thiry) en het winkelen in Stone Manor. An absolute pleasure!

Maar waarom schrijf ik nu deze blog, wel omdat ik morgen op vakantie vertrek en volledige rust zal hebben met mijn schatje. Vandaag is het nog proclamatie en zal ik mijn diploma eindelijk ontvangen. 

Oh oh en de blog na mijn vakantie zal hoogstwaarschijnljik over het Higgs Boson deeltje gaan!!!! Hou de oren scherp zeker op de 4de Juli want dan gaan ze vanuit het onderzoek in CERN hun resultaten publiek maken!!!!!! Ik ben kei benieuwd naar het historisch veranderend onderzoek!!! Ik zal me na de vakantie bijschaven over het deeltje en jullie proberen een "amateuristische" blik te geven over wat dit nu juist inhoud. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. 

Groetjes, niet meer vanuit Ierland maar terug vanuit België,

aaah "rust"

Ondertussen kan ik er al bijna volledig mee lachen. Bijna? Ja omdat mijn thesis nog niet achter de rug is :P 

Ik heb wel hard gewerkt deze week en lange uren gedraaid om er voor te zorgen dat ik tijd heb om met de mentor te overleggen en te schrijven. 

Maandag is de dag begonnen met niet veel goesting. 'k was zelfs aan't twijfelen of ik nog een van mijn vakantiedagen zou gebruiken of niet. Ja mensen ik heb nog ongebruikte vakantiedagen. Erg vind je niet. En dat voor een stage. Die moet je toch opgebruiken. Tja te veel werk zeker. Maar  swoit, die dag heb ik, zoals ik het in mijn vorige post al gezegd had, 6u aan een stuk door gewerkt, geen tea-time genomen en geen lunch pauze. Ik had toen 6 goede titraties van de 8 tegen dat de werk dag erop zat. Die avond heb ik snel mijn (vorige) blogpost afgeschreven, heb nog wat opzoek werk gedaan en ben gaan slapen. 

Dinsdag was een rot dag. Niet al te veel goesting om op te staan en heb doorgewerkt, met veel problemen waardoor ik opnieuw moest beginnen met mijn titratie (zeer frustrerend halverwege een titratie), tot 13u40 om dan 15-20 min mijn lunch op te eten en verder te werken tot 18u20. Die dag deed ik 12 titraties waarvan 8 goede. Ik was gefrustreerd, mijn voeten deden zeer en ik mistte mijn liefje. Gelukkig heeft de goede babbel met haar me beter doen voelen. 

Woensdag/gisteren had ik er goesting in. Ik heb dan ook hard doorgewerkt om 's middags terug maar 20 min pauze te nemen en door te werken tot 19u15. Dus van 9u 's ochtends tot 19u15 met 20 min pauze. Die dag deed ik 8 titraties en 1 kinetische studie. De kinetische studie duurde wel twee uur :P maar dat was niet zo erg. Niemand was nog in het labo zelfs de mentor niet en kon ik dan rustig achterover naar een filmpje kijken terwijl ik de kinetische studie aan't doen was. :P Gaat dat zo maar? Tuurlijk een kinetische studie waarbij je alleen maar om de 5 min op een knopje moet duwen voor een meting en dan de gegevens omzetten in MS Excel is niet zo vermoeiend als continu rechtstaan en iets toevoegen, ergo een titratie. Gelukkig sluit het school zijn deuren pas om 22u, niet zoals in de KHL waar je bijna vast zit na 19u. (er is altijd wel een uitgang ergens)

Omdat ik zo hard gewerkt had de vorige dagen moest ik er vandaag maar 4 meer doen. 

De lezer: "Maar dan tel ik maar 26 goede titraties en je moest er toch 35 doen?"

B.: "dat heb je goed opgemerkt!" (lol waarschijnlijk niet) 

We hebben een paar metingen laten vallen omdat ze minder interessant waren. Eigenlijk heb ik er een anion bijgenomen in twee "oude" laten vallen. Dus origineel had ik er 6 x 5 = 35, nu heb ik er  6 x 4 = 24 + 2 (de twee ouden voor 1 van mijn stoffen)

Met andere woorden vandaag heb ik voor de eerste keer deze week een lange lunch pauze kunnen nemen en tea-time in de namiddag, Joepie!

Nu nog hopen dat het schrijven goed gaat vlotten en dan zal alles hopelijk goed komen. 

Ondertussen is er al 1 van de 3 kotgenoten vertrokken. 

De ene overblijvende vertrekt ofwel vandaag ofwel samen met de ander morgen. Dus dit weekend zit ik eindelijk volledig alleen. Score! 

Maar goed ook want studeren doen ze hier precies niet echt. Ik hoor nog veel te veel feestjes tijdens de blok en de examens. Vreemde studenten hier. 

Ach swoit,

Het gaat dus al beter me mij. De resultaten dat ik nu heb zijn logischer en betrouwbaar. Ik ben blij en de mentor ook. 

Dan sluit ik de blogpost af met een liedje dat ik geweldig goed vind (zeker die trompet, zalig!) en hopelijk jullie ook. 

THePETEBOX Future Loops beatbox Album Track 4 Loop Pedal - Panther Dance

Groetjes vanuit Ierland

Een bedenkelijke glimlach

Je kan het niet geloven maar ik heb eindelijk het mysterie opgelost. Welk mysterie?

Wel al een tijdje geleden bekwam ik vreemde waardes tijdens mijn UV titraties. Mijn UV titraties zijn onderzoek naar bindingssterkte tussen gastheer (host) en gast (guest). En in een paar posts geleden (zie hier) legde ik kort en simpel uit hoe dit in zijn werk gaat maar natuurlijk vertelde ik niet alles. Meer er over straks.

Een UV Titratie is een spectrofotometrische techniek waarbij cuvet met het te onderzoeken staal in het toestel wordt geplaatst, een bepaalde golflengte van een lichtbron wordt doorgelaten en door het staal gestraald. Indien het staal goed absorbeert bij deze golflengte zal de lichtintensiteit (I) afnemen. Hieronder is een simpele weergave terug te vinden.

fig. 1 Schema

korte uitleg over schema:

- Source: (licht)bron

- Monochromator: bepaald 1 golflengte (van het Griekse mono = 1, chroma = kleur)

- Dispersion device: een prisma dat het licht breder opsplitst om gescheiden te worden

- Slit: zijn nodig om alleen de gekozen golflengte door te laten

- Sample: staal dat in een cuvet zit

- Detector: meestal een DAD (Diode-Array Detector) maar daar ga ik nu niet over beginnen. 

In mijn geval wordt er ook nog een blanco cuvet in het toestel geplaatst en wordt de straal gesplitst en tegelijkertijd door beide cuvetten gestuurd om zo de gemeten absorbantie van de blanco van het staal af te trekken. Wat zit er in de blanco, wel alles behalve het te onderzoeken staal zelf. Een voorbeeld: mijn vast staal moet worden opgelost in een bepaald solvent. Dus dan zit er in mijn blanco enkel het solvent en geen staal. Waarom eigenlijk? Omdat het solvent zelf ook absorbeert en dit willen we niet zien. We willen enkel de absorptie van ons te onderzoeken staal. Dus wordt de absorbantie van het solvent van de totale absorbantie van het cuvet met staal afgetrokken. Voor de liefhebbers hier is een schema van zulks toestel, klikkerdeklik hier.

In mijn techniek wordt elke golflengte van 500 tot 260 nm afgegaan om te zien bij welke golflengte de gastheer (staal) het meest absorbeert. Dit geeft dan een uniek spectrum met een bulten en putten. (zie volle groene lijn op figuur 2)

Om de bindingssterkte van de gastheer te bepalen met een bepaalde gast worden er steeds kleine hoeveelheden van deze gast toegevoegd. Indien de gast bindt met de gastheer vormt hij een nieuw molecuul met opzich weer een uniek absorptie spectrum. In mijn geval is dit een complex vorming. Indien het complex een 1:1 binding aangaat (dus 1 gastheer bindt met 1 gast) zal bij het toevoegen van een equivalente hoeveelheid gast als gastheer de absorbantie maximaal zijn (zie gestreepte groene lijn). In meeste gevallen is de binding sterk genoeg en zal na het toevoegen van meerdere equivalenten geen stijging in absorbantie meer voorkomen. Hieronder heb ik een voorbeeld geschetst voor jullie. Visueel is alles altijd beter :P 

 Wanneer het bindingsevenwicht nog niet bereikt is door onvoldoende gast zal een tussen vorm voorkomen (zie grijze lijnen). Dit soort verandering in absorbantie noemt met een shift. (In NMR wordt deze term ook rijkelijk gebruikt).

Wat was nu juist het probleem? Juist ja, dat ook nog :P

Wel uit mijn waardes bleek het complexvorming niet zo te verlopen zoals verwacht. Na wat nadenken kwamen we (mentor en ik) op het idee om een Job plot uit te voeren (genoemd naar de uitvinder). Dit zou achterhalen wat voor soort complexvorming er plaatsvindt. (3:1, 2:1, 1:1, 1:2, 1:3, ....) 

Omdat we met wat problemen zaten over de methode zelf dachten we ook ineens een verdunningsreeks te doen. Het Job plot gaf het correct antwoord maar toch nog steeds iets vreemds. 

De verdunningsreeks gaf ook vreemde waarden, heel vreemde waarden. 

Normaal gezien zou bij een verdunning de absorbantie moeten dalen, zoals de wet van Lambert-Beer ons verteld. 

A = C x ԑ x d

A: absorbantie (eenheidsloos)

C: concentratie (mol/L)

ԑ: absorbantie- of exctinctiecoëfficiënt (L/(mol cm))

d: de weglengte door het cuvet (meestal 1 cm)

Een geleidelijke daling in absorbtie door verdunning van de concentratie. Spijtig genoeg kreeg ik niet zo'n mooi spectrum. Maar bij de verdunning kreeg ik een shift zoals te zien in figuur 2. Niet helemaal hetzelfde maar ongeveer. Het was het rechtse spectrum tot op het voorlaatste moment en dan sprong het naar het origineel spectrum (begrijp je?). Dit is natuurlijk niet goed. 

De mentor en ik konden eerst geen verklaring vinden voor het fenomeen tot we op het idee kwamen van zelf associatie. Indien de gastheer met zichzelf zou binden zou dit zorgen voor een ander molecuul dus een ander spectrum. Dus de volgende dag probeerde ik een paar tests om te zien wanneer de geleidelijke overgang is tussen vrij molecuul en de zelf associatie. Uit deze test kwam gewoon hetzelfde resultaat. Tot op het voorlaatste moment was het het rechtse spectrum en dan plots *poof* stond hij links voor het origineel (100% gastheer) spectrum. Het maakte niet uit hoe klein de verdunning ook was. (zelfs bij 1% verdunning)

Wat kan het solvent, hoe minimaal mogelijk, nu doen aan een staal dat zelf is opgelost in hetzelfde solvent? We waren radeloos. Geen flauw idee. We waren al over de stappen heen gegaan, om te zien of ik iets fout deed, om te zien of ik wel steriele pipettentips en pasteur pipetjes gebruikte, enz. Niets leek logisch en ik deed niets fout. 

Tijdens de busrit terug naar huis met de mentor kwamen we op een andere theorie. Dat het misschien iets kinetisch was. Omdat het solvent de mogelijk heeft om de gastheer te deprotoneren kan dit leiden tot een nieuw molecuul met uiteraard weer zijn eigen uniek absorptie spectrum. Maar dat het dan na een tijdje de protonen terug geeft, eens het equilibrium (evenwicht) gevormd is. Dus kinetisch, beweging, interactie, ... . 

De volgende dag ik met volle moed terug aan het werk om onze theorie te gronden. Eeeuh ja... ik moet niet veel meer zeggen zeker. 

Het mysterie doolde verder in ons hoofd terwijl ik de rest van mijn UV titraties afmaakte. "Er is geen logische verklaring voor." Mijn mentor is een post doc. Dus hij heeft 2 doctoraten. Als hij het niet ziet moet het wel iets vreemd zijn. Misschien zelfs iets nieuw?

Vorige week vrijdag moest ik de allerlaatste titraties doen, maar fijn was anders. Mijn resultaten waren enorm vreemd en het was gewoon afschuwelijk om te zien. 

Geen uitleg voor, radeloos...

Mijn mentor kwam toevallig langs en keek met vreemde ogen naar mij, ik vertelde hem, "het is nog erger dan ervoor met deze gast. Ik heb de concentratie al moeten aanpassen om iets meetbaars te kunnen krijgen maar het lukt niet." Hij wist niet wat zeggen. Sprakeloos...

Tijd om uit de doos te denken.

Ik kwam met absurde ideeën af en mijn mentor sprak eerst "tegen" en op het einde van het gesprek zag hij mijn ideeën wel als goed (grappig om te zien). We hadden niets te verliezen (dachten we). 

Vorige week vrijdag heb ik dan uiteindelijk het mysterie kunnen oplossen. Alhoewel het goed is was het eigenlijk geen goed nieuws. 

Uit mijn resultaten blijkt dat het glazen pasteur pipetjes die ik gebruik om mijn stoffen te mixen in mijn cuvet gecontamineerd is met iets. Zelfs vers uit de doos. Met andere woorden al mijn UV titraties zijn plots onbetrouwbare waarden geworden. Dit is niet echt iets dat je wil net voor je laatste week van je stage.

Ik zal gerust al even wat vragen beantwoorden:

Gevolg?

B. moet proberen al zijn UV titraties (35) opnieuw te doen in 1 week tijd.

Wat had B. origineel gepland?

Dit was geen labo week maar een schrijf week omdat de thesis niet vorderde tijdens het labwerk. 

Hoe gaat het met B.?

Mentaal eronderdoor, dit weekend heeft hij niet veel geslapen, hij is uitgeput en de week is nog maar net begonnen. 

Vandaag heeft hij meer dan 6u aan een stuk door gewerkt aan zijn UV titraties, heeft geen tea-time kunnen nemen in de ochtend en heeft geen lunch pauze genomen in de middag. Had gedaan met werken tegen dat de werkuren om waren, heeft dan zijn lunch gegeten en is naar huis vertrokken. 

Hoe ziet de toekomst er uit voor B.?

Labowerk overdag en schrijven 'snachts. *zucht*

Wanneer schreef B. dit?

over het weekend verspreid.

Waarom?

omdat hij anders zot werd.

Heeft hij ook nog genoten dit weekend?

Ja vrijdag zijn we gaan paintballen, daar heb ik op een tactische manier mijn frustratie deels kunnen weg schieten. En ja hoor ons team heeft geowned! We hebben er wel wat letsels aan over gehouden maar het was het waard. Diezelfde avond heb ik dan ook voor de allereerste keer gesnookerd en afscheid genomen van L. omdat haar stage ten einde is gelopen. 

Ik hoop dat het interessant en duidelijk was. Ik heb geprobeerd om zo weinig mogelijk over mijn stage zelf te praten vermits het beroepsgeheim is. En natuurlijk heb ik ook niet alles verteld want dat zou de zaken alleen maar ingewikkelder maken voor de niet chemici onder ons.

Ik zou wel willen groetjes geven maar daar ben ik te moe voor. 

Bedankt om het te lezen

B. vanuit Ierland

Chemie met de zweep

In het labo zijn er heus wat toestellen die ik vaak moet gebruiken maar wat is het toestel dat ik het meest moet gebruiken in het labo? Enig idee? Denk maar eens goed na. het antwoord staat onderaan mijn blog.

Maar eerst iets anders: (tenzij je het niet kan laten :P)

De collega's zeggen hier allemaal dat mijn mentor zijn studenten met de zweep doet werken omdat wij veel in het labo staan. Natuurlijk is dat maar een grapje en lachen we er mee. Maar sinds kort is mijn mentor naar The Big Bang Theory aan't kijken en had hij een aflevering gezien met iets dat hij moest hebben. (zie hieronder een kleine compilatie van deze aflevering, youtube filmpje)

Telkens als mijn mentor me ziet, geeft hij met zijn GSM (en App) een paar "zweepslagen" naar mij. We liggen altijd strike van het lachen. Best wel komisch en wou dat even meedelen :P

Deze laatste weken is het bijna overal in Europa slecht weer. In Frankrijk waren er tornado's in Toulouse de 29ste april (zie hier) en in andere landen gewoon slecht weer tot zelfs sneeuw in Finland de 20ste april. (zie hier)

Hier in Ierland is het niet veel beter, veel wind en regen. Maar gisteren was het een ware verrassing toen ik opstond. De zon scheen en het was echt kei warm. In mijn t-shirt naar het school kunnen stappen. (spijtig genoeg ook een lange broek want een korte mag ik niet dragen in het laboratorium)

Die avond had ik een mooi uitzicht van op mijn kot. Dus trok ik een foto. Sorry van de kwaliteit maar ik kon niet vanuit mijn raam trekken dus is het achter glas getrokken.

Spijtig genoeg was het goed weer van korte duur en vandaag is het dan ook weer somber weer. Regen, wind en bewolkt. 

Het toestel dat ik het meest moet gebruiken in het labo is een haardroger. Jaja, de kale man moet de haardroger het meest gebruiken. Waarom? Ik gebruik DMSO (Dimethyl sulfoxide) als solvent voor veel applicaties en DMSO heeft een smeltpunt/vriespunt tussen de 16 en 19 graden celsius in >99% droge vorm (dus zo goed als geen water aanwezig). 

Zijnde in Ierland met een niet al te hoge kamertemperatuur het hele jaar door is mijn DMSO meestal bevroren en moet ik elke dag deze terug ontdooien met de haardroger. Sommige dagen moet ik met een NMR buisje gevuld met staal (solvent is DMSO) naar de NMR kamer maar om er te geraken moet ik eerst naar buiten (voor nog geen 10 meter) en is mijn staal al bevroren tegen dat ik terug binnen ben :( In dat geval ligt er dan een hitte geweer in de NMR kamer om je staal te ontdooien (wel oppassen dat je je NMR buis sluitingsdopje dan niet smelt, wat hier nog niet gebeurt is hoor *kuch kuch*).

Dit geldt ook voor de gedeutereerde vorm (DMSO-d6), dat wil zeggen dat alle protonen/waterstoffen (¹H ook wel gekend als protium maar dit wordt niet veel gebruikt) omgezet zijn naar hun zwaardere variant deuterium (²H of D). Deuterium is een isotoop van waterstof en dit wil zeggen dat het 1 neutron meer heeft dan waterstof. Hieronder heb ik snel de reactie getekend voor de omzetting van DMSO naar DMSO-d6.

Het is een lastige reactie waarbij DMSO in zwaar water (D₂O) wordt verwarmd in de aanwezigheid van bevoorbeeld calciumoxide (CaO) als katalysator. Het gevormde water (H₂O) moet telkens afgetapt worden om het evenwicht (wet van Le Chatelier) terug naar rechts te doen verschuiven waardoor er meer gedeutereerd DMSO wordt aangemaakt.

Waarvoor gebruik je zoiets? Wel ik gebruik DMSO-d6 voor de NMR. Omdat de NMR o.a. kijkt naar waterstoffen/protonen en hun (energie) interacties met elkaar en andere atomen is het niet handig om een solvent te hebben dat ook nog waterstoffen heeft. Dit zou voor storingen zorgen vanwege de interacties tussen solvent en het te onderzoeken molecuul/staal. Het solvent heeft uiteraard nog signalen opzich maar veel minder dan een niet-gedeutereerd solvent. In het geval van DMSO-d6 is dit enkel een quintet rond 2.4 ppm wat uit mijn gebied van interesse voor mijn stalen ligt en dus niet interfereert met andere signalen.

Er bestaat ook nog tritium (³H of T) en deze heeft 2 neutronen meer dan waterstof (¹H).

Dus als samenvatting:

¹H: protium of beter gekend als waterstof of een proton

²H of D: deuterium

³H of T: tritium

Hopelijk was het interessant en hebben jullie lezers iets bijgeleerd.

Hoe isotopen worden gemaakt of hoe een NMR werkt zal ik een andere keer wel uitleggen. Het was al genoeg leerstof voor vandaag :P

Groetjes vanuit Ierland

Amuserie

Een combinatie van amuseren en miserie. Dat is het tot nu toe al geweest. 

Het is druk druk druk op de stage plaats. Spijtig genoeg zal mijn project niet af zijn als ik moet stoppen maar dat wist iedereen. Toch het blijft spijtig want het onderwerp interesseert mij. Mijn mentor en ik hadden al mopjes zitten maken over vakantiewerk voor mijn project maar spijtig genoeg willen ze me niet betalen :P Had anders wel graag een maandje of twee komen werken tegen betaling van een Ph. D. loon *grijns*

Er zijn dagen dat het goed vlot en er zijn dagen dat het gewoon tegensteekt. 

Vandaag had ik een hele dag labo gepland voor UV titraties. Wat houdt dat in? Om het kort uit te leggen: net iets meer afwegen dan 1,00 mg (zeer lastig en er is maar 1 balans die zo nauwkeurig is), dit 1 maal voor het analiet en 1 maal voor elke titrans, alles oplossen, eentje verdunnen, het toestel inorde brengen en dan om de 2 minuten rechtstaan om tussen toestel en computer te lopen om een additie te kunnen doen in het cuvetje. Eens begonnen met de titratie duurt het ongeveer 30-35 min. voor 18 addities gaande van 1 µL tot 400 µL.

Deze ochtend kreeg ik al te horen dat iemand anders het toestel nodig had in de namiddag. Nau, geen probleem dan neem ik de voormiddag en schrijf ik in de namiddag. Even nadenken, als ik goed doorwerk krijg ik 4 titraties af in de voormiddag (alles inbegrepen). Dat moet lukken. 

Eerste titratie achter de rug, op naar de tweede. 

Halverwege de tweede titratie vern*** ik mijn titratie, *zucht* eigen schuld, dikke bult. Alléé, nog maar eens. 

Ineens op hetzelfde punt halverwege mijn titratie, vindt onze vriend windhoos (zoals men zusje dat goed kan zeggen) het nodig om eens te rebooten. Wat frustrerend! Alsof het al niet saai genoeg is om die titraties 3,5 uur aan een stuk te moeten doen. (voorbereiding inbegrepen :P)

"Third time's the charm" zeggen ze dan hé. Gelukkig liep hier dan niets mis maar mijn tijd was ondertussen al wel mooi verspeeld. *zucht*

Het is hard werken om alles rond te krijgen. Hopelijk lukt het om degelijke resultaten en goede theorie te gronden tegen het eind van mijn stage. Anders gaat het nog lastig worden tijdens mijn verdediging. 

In de vrije tijd die ik ergens verscholen in een dag nog heb, probeer ik wat te relaxen. Spijtig genoeg gaat dat niet altijd. Mijn kotgenoten met name de twee dames aan de overkant zijn niet echt van de properste. Wanneer je 's avonds de keuken proper achterlaat en de volgende ochtend vind je dit terug met frieten overal (zelfs tussen de voegen van de zetels), zout korrels over de vloer, popcorn naast de TV, lege flesjes op de tafel, afwas in de gootsteen, uittreksels en restanten van fastfood karton in diverse plaatsen, is dit niet echt relax opstaan. Vuilniszakken buiten zetten is ook niet echt in hun doen. Elk weekend moet ik de vuilniszakken buitenzetten. Op zondag avond komen ze terug en de vuilzak is ineens terug vol. Spijtig genoeg heb ik er geen foto van getrokken maar het was echt ongelooflijk. Vorige week hadden ze de vuilzak volgestopt en beginnen stapelen in een kartonnendoos naast de vuilzak. Jaja, zelfs de etensresten gingen los op het bovenste plateau van het stapelkunstwerk. Gewoon afschuwelijk, natuurlijk dat na een week alles ook begint te stinken :P Op het einde van de week stonden er 2 volle vuilniszakken naast de volle vuilbak en nog een stapelkunstwerk langs de andere kant. Gelukkig had mijn mannelijke kotgenoot het stapelkunstwerk al weg gedaan en moest ik alleen nog de rest doen. 

Soms heb ik het gevoel dat ze een beetje profiteren van mij omdat ik in het weekend hier ben. :/

Swoit wat ik dan wel kan doen om te relaxen is gaan fitnessen. Zo'n 3 keer in de week weliswaar. En de laatste paar weken ben ik mee gaan volleyballen. Zeer plezant. Vorige woensdag was het wat uitgelopen en hebben we meer dan twee uur zitten volleyballen, ik vond dat niet erg maar achteraf was het wel wat laat. 

Omdat ik hier geen fiets heb ben ik de laatste tijd veel op Pinkbike aan't lezen en kijken, super interessant en ik sta al te springen om op mijn MTB te kruipen. Zeker na de examens want dan gaan mijn schatje en ik naar zee en ik mag de MTB meenemen *grijns* Hopelijk zijn de bloso parkoertjes daar leuk!

Maar tijdens het surfen stoot je vantijd ook op plezante informatie zoals deze van Telenet gelukkig heb ik de oudjes nog een laatste duw in de rug gegeven net voor ik vertrok om over te schakelen naar digitaal en HD. Hopelijk gaat het daar goed. 

Maar ook deze interessante korte "documentaires" over remixen. (remixen in de brede zin van het woord niet alleen de DJ style muziek) Everything is a Remix! Zeker de moeite om eens te zien, voor alle leeftijden. Je komt leuke weetjes te weten. 

Naast al deze vrijetijd is er natuurlijk ook nog de teambuilding :P Het is niet echt teambuilding maar van tijd regelt mijn mentor een avondje uit met de collega's. Deze vrijdag zijn we naar Henry Downes geweest. Een ouw pekes  pub maar best gezellig. Diezelfde avond ben ik met twee collega's naar een live optreden van The Great Ocean Divide gaan kijken in Sal's bar. Het is Postrock, om het te beschrijven, een mix tussen Tool, A Perfect Circle en Muse. Dit allemaal zonder zang. Ik vond het geweldig, er zat veel emotie in en een goede performance!!! Op de website zijn een paar liedjes te downloaden maar ik vond hun live nummers net iets beter. Ze waren enthousiast dat ze een Belgische fan hadden en vertelde dat ze bezig waren aan hun eerste CD. Ondertussen probeer ik het woord al terug te verspreiden, zoals een goede fan dat doet. Later op die avond zijn we naar the Kazbar gegaan voor wat late nite boogy. 

Volgende week staat er Paintball op de planning. Dit is wel meer teambuilding. Het gaat zeker en vast plezant worden. Ik zie er naar uit.

Maar goed, genoeg gezeverd. 

Het is tijd om eens terug verder te werken. 

Aan iedereen die dit leest, doe ik de groetjes, vergeet niet hier en daar eens op een link te klikken en een reactie na te laten. 

Lieve schat ik mis jou. Het is niet lang meer maar 25 dagen. 

Groetjes

vanuit Ierland

Vakantie!!!

Het was ongelooflijk! 

Mijn vakantie eindigt officieel morgen dus vandaag als laatste moment van mijn vakantie ga ik nog even genieten en een blog update doen. (Zo te zien was er iemand dat niet kon wachten en me al enige tijd subtiele indicaties aan't geven was dat er niets nieuw op mijn blog kwam :P )

Waar moet ik beginnen? 

Het leven zonder mede studenten is best geweldig! En ik ga er nog een weekje van genieten. Vorige week maandag dachten L. en ik op café te gaan om te wachten op onze Belgische kameraden die afkwamen met de laatste bus van Dublin (tegen 2u 's nachts). Maar dankzij het sluitingsuur van de pubs ging dat niet en zijn we naar Masons gegaan. Een uitgaanskeet met twee verdiepen. Onderaan is de grote bar en een podium waar meestal wel een bandje optreedt. Nu dus ook. Ze waren wel goed, een rock groepje dat veel bekende liedjes coverde, alleen stond het veel maar veel te luid. Ach tegen 3u aan kregen we al een bericht van onze kameraden, bleek dat de bus in pan stond. Ach uiteindelijk zijn ze dan toch nog min of meer op tijd toegekomen. 

Dinsdag was dan mijn, snel snel doe dingen dag. Ik ben een pakketje gaan posten dat blijkbaar al toegekomen is bij de correcte persoon (zie Ferme Marie). En dat met de normale post van Ierland! Ze zeiden drie dagen en verdomme ze hadden gelijk! Wel plezant zo die post. 

Dinsdag heb ik dan ook al mijn was binnen gedaan bij de wasdienst van het kotgebouw. Zo'n 15 euro voor 2 wasmachines met droogzwier! In het totaal bijna 10 kilo was. Veeeeel goedkoper dan in't stad. Maar toch nog duur vind ik zo. Swoit. De rest van de dag heb ik wat rond gelopen in't stad met de bende. Gaan winkelen en met zen allen (8 in totaal) shepherd's pie gemaakt. En goed dat het was. We hebben wel even moeten lachen want de gene die een paar teentjes look moest pellen en snijden had de definitie van teentjes look niet goed door. Als er nog 2 teentjes over waren van de hele bol hadden we het pas door :P Man goed dat het was!!!!!! Look FTW! (For The Win)

De volgende dag hadden we afgesproken om tegen 8u klaar te staan en de wagen te gaan halen. Die ochtend om 20 voor 8 bellen ze al naar me om te zeggen dat ze gaan vertrekken. Omdat ik me moest haasten, ben ik mijn kaart van Ierland vergeten, tandenborstel, proper ondergoed, ... ach je weet wel :P 

Snel de auto geregeld, Ik reed met de VW Polo (sport editie *grijns*) en de zus van L. reed met de VW Golf 4 (denk ik). Allee dan maar de wagen in en rijden maar. Gelukkig had de zus een GPS meegenomen, alleen is dit geweldig adress systeem in Ierland niet altijd even gemakkelijk. Waar we een B&B hadden kon de stad geschreven worden op 4 verschillende manieren en nummers is ook altijd een vraagteken. De ene heeft het, de andere niet. Vreemd. 

AAAAAAAAAAAAH LINKS RIJDEN!!!!!!!!

Verwonderlijk ging dat links rijden zeer goed en gemakkelijk. Alleen vrees ik om terug naar België te komen en daar te rijden. (zeker achterwaarts door het straat :P )

Ik zorgde wel dat ik voldoende naar het midden reed en niet zoals de VW Golf die voor me reedt :P Anders krijgt de passagier een hartaanval denk ik zo. 

By the way, een auto dat aangeeft wanneer je moet schakelen voor Eco modus is best grappig. En voor een naftje bolde die zeer goed in lage toeren! (*kuch* en hoge toeren, kon tot zo'n 6000 toeren trekken voordat het in't rood ging, en goan!)

Goed goed genoeg over de wagens. Nog juist dit, we hadden volle verzekering dus tot aan 100 euro aan schade/kosten betaalde we zelf. De andere verzekering, was betalen tot aan 1400 euro en dan pas de verzekering, *iiiiieeek* dat wilde we niet. Zeker niet op de smalle baantjes dat we gingen rijden. 

Het beroemde Lismore Castle was op onze weg alleen was het spijtig genoeg dicht om te bezoeken. Hier is een stukje van het kasteel

Lismore Castle

Dus voor de mensen die het vergeten waren we gingen dus de Ring of Kerry rijden. 

De ring zelf was heel plezant. We reden ongelooflijk veel fout of te ver wat resulteerde in keren op de meeste vreemde momenten. Ik zeg je, als je met twee wagens bent en de ene vooraan of achteraan verteld niet wat ze gaan doen komen er vreemde situaties! Ik heb er genoeg om te vertellen. 

Het uitzicht in County Kerry was magnifiek! Ik ga je ongelooflijk veel foto's laten zien maar een foto verteld nooit echt alles. 

Ergens ver buiten de ring tussen Killarney en Killorglin op een view point. Spijtig maar ik weet niet of ik panorama kan trekken met het fototoestel. Maar ik verzeker je meer dan 180° zicht van bergen! Super mooi! Uiteraard onze eerste eetplaats. 

Veel bergen gezien en opgestaan, in kasteeltjes en forten gestaan, ongelooflijk! Het weer was dan ook prachtig!! Onze B&B was ook echt ongelooflijk!! Zeker een aanrader!! Ze waren super vriendelijk en zoals verteld hadden we heel het huis voor ons. Bijna iedereen kreeg een twijfelaar (bed) voor zich en dan was er nog een slaapkamer vrij! Ik sliep helemaal alleen in een zalig bed! Man wat heb ik goed geslapen. 

Toen we toekwamen, werden we hartelijk verwelkomt, de meesten onder ons verstonden ze niet maar gelukkig was ik er nog. De gastvrouw viel goed mee maar de gastheer was ongeloof aan't mompelen maar wel vriendelijk. Hij vertelde ons alles over eetplaatsen, geschiedenis van bepaalde plaatsen/mensen en must see's around the ring. Tijdens de uitleg kregen we ook al direct thee en koekjes! Zalig!

We zijn dan terug vertrokken om iets te gaan bekijken en om dan in Frank's pub in't stad ongelooflijk goed te eten. 

SCHAPEN!!!

Een ruïne van een kasteel. 

Toen we 's nachts terugkwamen in de B&B heeft onze gastvrouw voor ons de houtkachel nog in brand gedaan in de living. Gezellig. 

De volgende ochtend kreeg iedereen full Irish Breakfast (alleen zonder bonen in tomaten saus). En de vegetariër onder ons kreeg een bord vol roer eieren. Omdat het nogal eentonig was hebben ze naast de standaard ontbijtgranen, yoghurt en toasts met confituur nog een fruitsalade gemaakt voor ons. Ongelooflijk. Die mensen zijn veel te vriendelijk. Zo dan eindelijk goed gegeten, betaald en weer vertrokken.

We gingen naar het eiland Valentia rijden, alleen deed de ferry het niet dus moesten we rond rijden. Maar dat was geen erg. Een klein havenstadje bezocht ergens bovenop de bergen gaan staan :P om 360° uitzicht te hebben! 

Een kerkje in Caherciveen

Deze foto's zijn vanop Valentia island

Halverwege de berg op het eiland Valentia

Het leven van een schaap in Ierland! Zalig!

Pas geboren, er lag nog een stuk moederkoek als ik me niet vergis.

Ginder waar je het laatste stukje zee nog kan zien in't midden was onze B&B. Hier was ook het 360° uitzicht. Prachtig!

Zo dan maar verder rijden. 

Om nog wat tijd goed te maken van team taffel (de andere wagen) moesten we hier en daar wat overslaan. Om zo naar het natuurpark van Killarney te gaan. Daar was een waterval die we wouden zien. Op de weg naar het natuurpark was de weg nog schoner dan ervoor! De zee met die bergen dat was gewoon ongelooflijk. 

Een strand ergens tussen door. Ja hoor dat hebben ze hier ook. 

 Eens in het natuurpark stonden we dan ook ineens naast de hoogste berg van Ierland. Zo'n 1040 meter hoog. Spijtig genoeg hadden we niet genoeg tijd meer om deze te doen. Ook had maar 2 van 8 man wandelschoenen aan. En dit duurde 6 uur in het totaal.

De hoogste berg van Ierland stond achter ons (staat ook op een andere foto hoor) zo'n 1040 meter hoog is hij.

Dan maar door rijden naar de waterval. Eens een plaatsje gevonden naast een kerkje om te gaan wandelen stopte er ineens een Belgische toerbus achter ons. Ongelooflijk een hele troep jonge mensen (jonger dan ons) die ook hetzelfde gingen wandelen. Man man man, ze zaten op de hielen de meest onnozele liedjes te zingen. Bevoorbeeld de Backstreet boys. De route was te lang om hem uit te lopen anders hadden we het gedaan geloof ik. 

We hadden ons laten vertellen dat het ook zo'n 2 uur stappen was tot aan de waterval en nog eens 2 uur terug. Een uurtje klimmen en een uurtje "vlak". 

Toegekomen aan een waterval viel dat toch tegen. oops verkeerde het was nog zo'n uur verder. De waterval die we wouden was 18 meter hoog. :P 

Wandelen

en wandelen

en wandelen

De waterval, maar niet de juiste. Deze is geen 18 meter hoog?!

Wandelen

Wandelen

Ondertussen kwamen we een local tegen en vroegen we hoe ver het nog was. Hij vertelde dat het maar een half uurtje verder was en vroeg hoe we terug gingen. Eeeuh, blijkt dat we daar nog niet over nagedacht hadden en als we terug wouden wandelen zou het al donker zijn. En blijkbaar konden we dus ook met de wagen op een parking gaan staan zo'n 5 min van de waterval. *Zucht*

Ja die andere Belgen hadden natuurlijk een bus wachten ginder maar wij niet. 

Dus besloten we maar te liften naar de wagens. We gingen wel zien. Hij vertelde ook dat het in Kerry al een hele maand niet geregend had. En dat was uitzonderlijk voor de tijd van het jaar. Daarom ziet alles op de foto's er  een beetje bruin uit ipv groen. De waterval zou dus ook niet echt de moeite zijn om te zien. Boah dat viel nog goed mee vonden we. Toch, met hevige regenval moet dat wel wat zijn :P

Aaaaaaaah, de waterval! (onbekende op de foto)

 Op naar de parking klaar om te liften. De meeste mensen moesten in de andere richting maar na een tijdje wou er toch iemand stoppen voor ons. Zo de twee bestuurders sprongen in het busje en we waren vertrokken. Anders moesten we zo'n 16 km op een gevaarlijke weg terug wandelen, snel gekozen dus. 

Super vriendelijke gast, hij vertelde ons een beetje over de streek en kwamen we dan ook te weten dat het pad dat we gewandeld hadden naar de waterval The Old Kenmare Road was. Dat wandelde de mensen/boeren/herders van Killarney naar Kenmare om op de markt aan de haven veel geld te verdienen en spullen te kopen. Best wel leuk om te weten. Maar het meest interessante was wat onze chauffeur van plan was. Hij ging met de wagen naar Kenmare, parkeerde die ginder, pakte zijn oude stalen ros (een Italiaanse koersfiets van ....ini, ben de naam vergeten, wel bekend) en fietste helemaal terug naar Killarney, een 20 mijl (32 km). De volgende dag zou hij met zijn dochter helemaal terug wandelen tot in Kenmare via de oude weg om dan op hotel te overnachten en terug te rijden met de wagen. Man dat klonk echt super plezant! Daar kunnen fietsen en wandelen was zalig! Alleen een beetje gevaarlijk zo op de baan fietsen. Fietspaden dat kennen ze niet in Ierland. Bijna nergens te vinden!

Swoit, auto's gaan halen, iedereen er in en terug naar huis dan maar. We hadden reuze honger en besloten om in Cork te gaan eten. Goedkoop en lekker. Mooie stad, maar naar 't schijnt mooier overdag. 

Om het kort te zeggen, om alles gezien/gedaan te hebben op de ring heb je zeker 3 volle dagen nodig. We hebben dus niet alles gedaan. 

Zo dan maar terug thuis en slapen. De volgende dag hadden we nog de wagens tot 18u dus besloten we om nog maar eens naar de Comeragh Mountains te gaan. Maar deze keer was het nog indrukwekkender.

Halverwege Waterval van de Comeragh Mountains.

In de verte waar de het padje precies eindigt stond de wagen :P

Jullie herinneren zich nog de vorige foto's van de Comeragh mountains? Neen? Geen probleem met de wonderen van Adobe Photoshop zal ik even laten zien waar ik stond. 

Jep deze keer ben ik samen met een Belgische kameraad helemaal naar boven gegaan. Als die schapen dat kunnen, kunnen wij dat ook! Btw, die maken wel zalige padjes om te stappen.

Zo dat waren de drie dagen rondrijden en plezier maken. De volgende dag gingen ze terug naar Dublin zonder mij en hun vlucht was zondag ochtend om 6u. 

Dit weekend was dus een rustig moment voor mij, zonder iemand, volledig alleen. Best wel aangenaam. Daar had ik wel nood aan na zo een avontuur. 

Zozo morgen begin ik met werken en dit zonder mentor (remember?) Wish me luck!

Groetjes vanuit Ierland.