Er zijn veel MTB Bloso routes in ons belgenlandje (Bloso is enkel Vlaanderen, Wallonië heeft er uiteraard ook :P ) maar algauw ben je de routes in je buurt moe gereden. En echt goede, plezante routes die nooit gaan vervelen heb ik tot nu toe nog niet echt gehad. Na al veel verschillende routes gereden te hebben zoals in Rotselaar, Aarschot, Holsbeek, Haacht, Scherpenheuvel-Zichem, Bekkevoort, Winksele, Heverlee/Leuven/Bertem en Tielt-winge werd het tijd om Kortenberg (blauw en rood 26km) eens te veroveren.
Het begon allemaal heel goed, kort na vertrek, korte, pittige klim en hopla den bos in. Zeer plezante stukken, terug het bos uit even op de baan en hopla weeral de bos in. Echt een MTB paradijs, voor Belgisch Vlaamse norm, maar het kon niet lang blijven duren want ik was de weg alweer kwijt.
Zoals ik thuis ook al veel heb gezegd, ik heb nog nooit een route van de eerste keer kunnen uitrijden zonder verloren te rijden. Ongelooflijk! Of er hangt niets meer of het is afgeschenen door de zon of zelfs omgedraaid (flauwe plezante) of er zijn werken (geweest) en er hangt niets meer of alles is zo overgroeit dat je het niet gezien hebt.
Swoit, ik kwam uit den bos, kwam op een T-punt en het paaltje zei "rechtdoor". Nou had ik met plezier (en heb het zelfs overwogen) teruggereden om een aanloop te nemen en in het veld te springen dat aan de overkant een halve meter dieper/lager lag en omgeploegd was. Gewoon omdat ik zo hard moest lachen dat ik rechtdoor moest rijden (en zeker omdat het al na nog geen 5 km was).
Er kwam dan toch een MTB'er af en ik vroeg naar waar ik moest. Nu wist hij dat ook niet en stelde voor dat ik mocht mee rijden met hem. Na wat gebabbel ging hij me leuke en interessante stukken parkoer laten zien. Hij mountainbiked al 30 jaar (wordt er 58) en kent heel de streek uit zijn broekzak. En ja hoor het was echt plezant. Mooi uitzicht, leuke trails, langs het water, door weiden met koeien, goed kunnen lachen en bossen, bossen, bossen. MTB'en is echt plezant het is afzien al klimmend of juist spannend tijdens afdaling om dan weer te kunnen genieten van de natuur en de omgeving.
Uiteindelijk hebben we samen 50 km gereden wat nog net ging voor mij. Hij heeft de route wel serieus ingekort voor mij maar daar was hij niet vies van want zijn rug deed verschrikkelijk zeer.
Op het eind heeft hij me onze rit via zijn gps doorgestuurd om later nogmaals te rijden of gewoon om te weten waar we in godsnaam allemaal gezeten hebben.
Dus hieronder is de route terug te vinden:
Swoit, mijn beentjes hebben er vandaag niet veel last van :P
Ik heb er een nieuwe kameraad bij die gerust nog eens wil MTB'en als ik in de buurt ben.
Groetjes
