Gesetteld in Ierland

Eindelijk het eerste echte langverwachte bericht vanuit Ierland. Deze week was ondanks verscheidene emoties die de ronde hebben gedaan enorm plezant. 

Dag 1

Het vertrek naar Ierland begon zonder veel stress maar dat veranderde al gauw in lichte verwarring en spanning. Bij het inchecken van de bagage mag ik van veel geluk spreken dat A. met me mee reisde. Een verstrooide ik dacht dat met het kiezen van twee stukken bagage je dan ook 2x 20kg mocht mee nemen. Gelukkig had ik geen 40kg en A. geen 20kg zodat we samen juist op 40kg uitkwamen. Dus mochten we verder zonder extra kosten. Na nog even een korte babbel en drankje samen met de ouders van A. was het tijd om naar de douane te gaan. Vanwege A.'s medische conditie mochten we al gauw voorsteken wat natuurlijk zeer fijn was aangezien er een lange, lange rij stond. Dat ze A. gingen tegen houden was te verwachten maar ikzelf moest ook gefouilleerd worden. Dat achter de rug, wou ik nog even checken of de tickets nog in mijn rugzak staken. PANIEK, ik vond ze niet meer terug! 'khad ze in de rugzak gestoken maar in plaats van mooi vooraan in de kaft, staken ze tussen mijn papieren. Grote opluchting als ik ze eindelijk vast had. Pfff stress. 

Hopla, dan maar verder naar de gate. Gelukkig was het helemaal niet ver, maar tegen dat het tijd begon te worden, kregen ze toch nog goesting om ons te laten wandelen door van gate te veranderen. Eens de tijd er was om te boarden, kregen we weer voorrang dankzij A. :P (Dat noemen ze dan een geluk bij een ongeluk zeker?!) 

Na een veilige vlucht en landing was het tijd om uit te stappen. Zoals altijd wilt iedereen als eerste van de vlieger dus blijven we nog rustig zitten. Eens er plaats was om de krukken en jassen uit de "overhead cabinet" te halen bleek dat het niet eens open wou. Alle andere waren al open maar de onze wou meer niet open. *Zucht* Mensen rondom mij stonden te kijken en sommige probeerde zelf maar tevergeefs, het wou niet open. Nuja dan maar even wachten tot er plaats is om een stewardess te laten afkomen. Ondertussen was bijna  iedereen van de vlieger, hadden we onze krukken en konden we vertrekken. Van de vlieger over de brug aan het lopen kwam een stewardess al in de andere richting en keek verbaasd dat er nog passagiers waren. Ze moest nog even de glazen schuifdeur voor ons open doen met haar badge. Goed, de roltrap omhoog komen we terug aan een glazen deur, proberen deze open te doen, ..., gaat niet. Terug naar beneden om de lift te proberen, ..., werkt niet. Zaten we vast in een gang tussen twee glazen deuren samen met nog drie andere dames. Gelukkig moesten de stewardessen nog van de vlieger en liepen ze over de brug. We deden teken, na de eerste twee die terug zwaaide met een glimlach had de derde het door. Allee we konden eindelijk weer verder. Nu nog hopen dat de bagage nog op de band lag en alles komt wel in orde. 

Eens de bagage van de band, door de douane, begon de zoektocht naar de bus (coach). Natuurlijk staat er niet veel uitleg op de infoborden zodat je alles nog moet vragen aan een werknemer op de luchthaven. Na een lekker broodje, zaten we alweer voor 3u30min op de bus naar Waterford. 

Na een lange dag van reizen, kwamen we dan eindelijk aan op mijn kot en zijn we vroeg gaan slapen. (hier was dat vroeg in het Belgenland was dat een uur later :P)

Dag 2

Tijd om naar het school (Institiúid Teicneolaíochta Phort Láirge) te gaan en de administratie te doen. Als het in Ierland zo goed gaat als bij ons op school dan verwachte ik nog problemen. Zoals gedacht was het dan ook zover. Aan de receptie/onthaal wisten ze van niets. Na even zoeken, bleek ik toch in het systeem te zitten maar moest ik naar The International Office op school. 

Hier kreeg ik een warme welkom, want ze hadden me al verwacht. Ze gingen me proberen te helpen maar de persoon die normaal alles regelt was op zwangerschapsverlof en de andere persoon die er alles van weet was afwezig. OK, een papier ingevuld en dan moest ik gaan betalen in de bank (op school) om zo mijn inschrijving en studentenkaart te kunnen krijgen. Eens in de bank was het papier dat ik kreeg en invulde niet goed en konden ze er niets mee doen in de bank. Ik dan maar terug naar The International Office. A. zat ondertussen al op een bankje een boekje te lezen, al dat over en weer lopen is niet handig voor haar. In de international office vonden ze het vreemd maar gingen ze eens mee met mij naar de bank. Daar kregen we dezelfde uitleg en gingen we dan maar naar de receptie. Daar konden ze ook niet veel uitleg geven. Na nog wat praten, werd er besloten dat ze morgenvroeg gingen terugbellen om te zeggen of de afwezige persoon terug was of niet. 

Zo de dag was al voorbij halverwege, nog snel winkelen, eten en hopen dat A. nog een nacht kon blijven slapen. Vermits ze maar 1 nacht meer kon blijven slapen moesten we een alternatief zoeken in de Guesthouse dicht bij de Quay. Nu we toch op de Quay waren konden we ook al even wandelen door de winkelstraten. Eens terug op kot hadden we ondertussen al internet, nog snel even koken en was het slapenstijd. 

Dag 3

Tijd om terug naar het school te gaan en alles te regelen. Gelukkig was de afwezige van de vorige dag nu wel aanwezig en verliep alles vlotjes en konden we al gauw terug naar mijn kot. 

Eindelijk was er tijd om eens iets te gaan doen en zien. A. was desnoods op vakantie hier en niet om altijd naar school te moeten gaan met mij. Dus gingen we naar het befaamde House of Crystal. Waterford staat gekend om zijn wereldberoemd kristal en in de House of Crystal kregen we dan ook alles te zien. Van het maken van een mal uit hout door de schrijnwerker, het blazen van glas (meer industrieel gezien), het snijden (en verwijderen bramen), de controle op fouten, het markeren van de tekening, het snijden van de groeven, tot het maken van glazen beeldjes. Zeer interessant en zeker zijn geld waard! 

Het vormgeven met de houten werktuigen

 In de metalen mal en dan blazen

 Eens uit de mal

 Het snijden (cutting) van gemarkeerd glas

 Enkele voorbeelden van zaken die ze maken en je natuurlijk kan kopen als je genoeg geld hebt

 Het examen stuk dat ze moeten maken na 5 jaar opleiding

Dag 4

Vroeg opstaan om dan de bus te nemen naar Tramore (Trá Mhór) om een Slí na Sláinte ("path to health") te nemen langs kliffen aan de zee. Een wandeling dus :P Heel plezant, zeer relax en rustig en vooral heel vriendelijke mensen. Maar natuurlijk ook koude zeelucht en wolken, maarja wat wil je je bent in Ierland, het is hier altijd wel bewolkt. 

De foto's zijn van iets mindere kwaliteit omdat ze getrokken zijn met de gsm. Het fototoestel hadden we mee maar het SD kaartje stak nog in de laptop. Oops.

Van ginds ver vanachter op de kustlijn ongeveer is Tramore en kwamen we

 Mooi uitzicht

Zelfs in dit koude weer waren er mensen aan 't ijsberen (niet te zien op de foto's). We hebben er een hele dag voor genomen om rustig te kunnen wandelen en genieten.

Dag 5

De dag dat A. terug moet vertrekken naar het Belgenland. 

Het begon met een stevig "Full Irish Breakfast": cornflakes, toasts with marmalade, bacon, sausages, fried egg, black- and white pudding, Irish beans, tomatoes, orange juice and tea. En voor A. nog een potje yoghurt :P Zo konden we er wel weer tegen. 

Dan maar weer op die lange bus rit terug naar de luchthaven. Om dan met pijn in het hart te moeten afscheid nemen. 

Compleet in de war vergat ik naar het toilet te gaan en eens op de bushalte dacht ik "Op elke bus tot nu toe was er een toilet voor noodgevallen. Dat zal nu ook wel terug het geval zijn." Maar niets was minder waar. Het was een lange, lange, lange rit terug naar mijn kot. De bus zat volledig vol en we kwamen bijna een half uur te laat aan. Gelukkig heb ik kunnen slapen waardoor de tijd snel voorbij liep. 

Het weekend

Het is hier heel rustig, bijna iedereen is terug naar huis nog juist de internationale studenten blijven over. 

Voor de rest ben ik er volledig klaar voor om maandag mijn stage te beginnen. Vers geschoren met het nieuwe scheermesje, want den deze heeft wel twee scheermesjes, maar je bent er niet veel mee als ze nog thuis in het Belgenland liggen. 

Mijn volgende posts zullen zeker niet meer zo lang zijn. Maar ik zal toch proberen om regelmatig iets te posten. 

Oh en ik was het nog bijna vergeten, voor onze Ferme Marie en heure vent: welke vogeltjes zijn dit? Ze zaten aan de bushalte aan de luchthaven van Dublin.

Groetjes vanuit Ierland